Η δικηγορία είναι μία, είτε συμβουλευτική λέγεται είτε δικαστηριακή. Απλά η μια συμπληρώνει την άλλη και οι δυο προσφέρουν αυτό που λέμε πείρα. Και οι δυο δικηγορίες έχουν τις ίδιες απαιτήσεις. Μελέτη, πολύ μελέτη και λεπτομερειακό σχεδιασμό, που ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να μεταβληθεί για τις ανάγκες της συγκεκριμένης υποθέσεως…
Ιδιότυπος σκηνοθέτης είναι ο δικηγόρος που στο δικαστήριο δεν ελέγχει κανένα, ούτε τον δικαστή, ούτε τους αντιδίκους ούτε καν τον μάρτυρα του πελάτη του, και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, πρέπει να έχει στο μυαλό του εναλλακτικά σενάρια που πρέπει αστραπιαία να τα εφαρμόζει αφού και χρόνος δεν υπάρχει. Βέβαια, όλες αυτές οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται μόνο με την μελέτη και το σχεδιασμό.
Αν ο δικηγόρος δεν βιώσει την όποια υπόθεση δουλεύει και δεν την κάνει «κτήμα» του νομικά και ουσιαστικά, λιγοστεύει τις πιθανότητες επιτυχίας.
Παπινιανός, Ο δικηγόρος, Εκδ. ΕΣΤΙΑ
Μὴ τῷ κάτω δικαστηρίῳ πρόσεχε, μὴ ἀπὸ τῶν ὁρωμένων ψηφίζου, μὴ τὰ γινόμενα μόνον ὅρα· ἔστιν ἕτερος κριτὴς ἀόρατος, ἀδέκαστόν ἐστιν ἐκεῖνο τὸ δικαστήριον, παραλογισθῆναι μὴ δυνάμενον. Μὴ τοίνυν ἴδῃς, ὅτι κατεκρίθη κάτω· ἀλλὰ τὰ ἄνω οὐ τοιαῦτα. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἐν τῷ κάτω δικαστηρίῳ καὶ ἀνεύθυνοι πολλάκις καταδικάζονται, καὶ ὑπεύθυνοι ἀφίενται, καὶ δίκαιοι κατακρίνονται, καὶ ἄδικοι διαφεύγουσι.
Τὰ μὲν γὰρ ἑκόντες τῶν κρινομένων, τὰ δὲ ἄκοντες διαφθείρουσιν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων· ἢ γὰρ ἀγνοοῦντες τὸ δίκαιον καὶ ἀπατηθέντες, ἢ ἰδόντες μὲν, ὑπὸ χρημάτων δὲ διαφθαρέντες προέδωκαν τὴν ἀλήθειαν, καὶ κατεψηφίσαντο τῶν ἀνευθύνων. Ἄνω δὲ οὐδὲν τοιοῦτόν ἐστιν.
“Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος Εἰς τὸν σταυρόν, Ὁμιλία βʹ, Migne P.G. 49 σελ. 411-412″
Ειδίκευση σε ζητήματα διοικητικού δικαίου (υποθέσεων πολεοδομικής, εκκλησιαστικής και εκπαιδευτικής νομοθεσίας) καθώς και εργατικού δικαίου (ζητήματα ασφαλιστικού δικαίου).
