Αριθμός απόφασης: 9241 /2024

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΤΜΗΜΑ ……. ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 13 Μαρτίου 2024 με δικαστές τους………………………….. και γραμματέα την ………………… δικαστική υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την από 26.10.2021 αγωγή,

τ ο υ …………………….., ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Τζαμτζή Παναγιώτη, ο οποίος νομιμοποιήθηκε με ιδιωτικό έγγραφο (ΝΕ15405/12.03.2024),

κ α τ ά του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και παραστάθηκε με την Δικαστική Πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους …………………………………………..
Κατά τη συζήτηση, oι διάδικοι που παραστάθηκαν ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Η κρίση του είναι η εξής:

1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, όπως το αίτημα αυτής περιορίστηκε και μετατράπηκε, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 75 παρ. 3 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας με το κατατεθέν στις 12.03.2024 υπόμνημα πριν τη συζήτηση καθώς και με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, ο ενάγων ζητεί να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση, το ποσό των 80.000,00 ευρώ, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (π.δ. 456/1984, Α΄164, Εισ.Ν.Α.Κ.) και του άρθρου 932 εδαφ. α΄ του Αστικού Κώδικα, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που ισχυρίζεται ότι υπέστη από την παράνομη παράλειψη έκδοσης υπουργικής απόφασης κανονιστικού περιεχομένου σχετικά με την έγκριση και υιοθέτηση του Εθνικού Διαχειριστικού Σχεδίου ετών 2021-2024 που αφορά σε «γρίπους που σύρονται από σκάφη» ή «τράτες» ή «βιντζότρατες», σύμφωνα με το άρθρο 19 του Κανονισμού ΕΚ 1967/2006 και εν γένει ρύθμισης της αλιείας με Βιντζότρατα.

2. Επειδή, η κρινόμενη αγωγή περιέχει τα απαιτούμενα, κατ’ άρθρο 73 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του Ν.2717/1999 Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., Α΄97), στοιχεία και, ειδικότερα, περιέχει καθορισμό της έννομης σχέσης από την οποία απορρέει η αξίωση του ενάγοντος, σαφή έκθεση των πραγματικών περιστατικών, περιγραφή των οργάνων του εναγομένου που φέρονται ότι παρανόμησαν, τις παράνομες παραλείψεις στις οποίες θεμελιώνεται η αξίωσή του για αποζημίωση, καθώς και σαφώς καθορισμένο αίτημα. Ως εκ τούτου, οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί που διατυπώνει το εναγόμενο στο από 19.03.2024 κατατεθέν υπόμνημα πρέπει να απορριφθούν.

3. Επειδή, η κρινόμενη αγωγή ασκείται παραδεκτώς πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω στην ουσία.

4. Επειδή, στο άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος […]». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, για να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση λόγω πράξης ή παράλειψης των οργάνων του κατά την άσκηση της ανατεθειμένης σ’ αυτά δημόσιας εξουσίας, απαιτείται κατά πρώτον η πράξη ή παράλειψη να είναι παράνομη. Περαιτέρω, εκ του ότι ο νομοθέτης, είτε με νόμο είτε με διοικητική κανονιστική πράξη, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση νόμου, καθορίζει γενικότερα τους όρους του αδίκου, παρέπεται ότι δεν μπορεί να προκύψει, έστω και αν προκαλείται ζημία σε τρίτο, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. από την εκ μέρους της πολιτείας νομοθέτηση με τα αρμόδια αυτής όργανα, ή από την παράλειψη των οργάνων αυτών να νομοθετήσουν, εκτός αν από τη νομοθέτηση, ή την παράλειψή της, γεννάται αντίθεση προς κανόνες δικαίου υπέρτερης τυπικής ισχύος (πρβλ. ΣτΕ 2576/2022, 2216/2020, 756-757/2019, 2544/2016 7μ.). Στην τελευταία αυτή περίπτωση, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση γεννάται μόνον εάν οι επιζήμιες συνέπειες επέρχονται απευθείας από την επίμαχη διάταξη, πριν και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εφαρμογή της με πράξη της Διοίκησης. Στις λοιπές περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι επιζήμιες συνέπειες επέρχονται από την εφαρμογή του πιο πάνω κανόνα δικαίου, δηλαδή από την πράξη της Διοίκησης που τον εφαρμόζει στην ατομική περίπτωση, η κατ’ άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ ευθύνη έναντι του ζημιωθέντος προκύπτει όχι από τον κανόνα δικαίου, αλλά από την τελευταία αυτή πράξη (πρβλ. ΣτΕ 2216/2020, 756-757/2019, 3089/2009 7μ., 1038/2006 7μ.). Ειδικότερα, παράλειψη νομοθέτησης συντρέχει στην περίπτωση κατά την οποία η θέσπιση κατ’ ουσίαν κανόνων δίκαιου έχει ανατεθεί, κατ’ εξουσιοδότηση νόμου, σε διοικητικό όργανο που καθίσταται αρμόδιο για την έκδοση κανονιστικής πράξης, η οποία περιλαμβάνει κανόνες του εξ αντικειμένου δίκαιου. Η παράλειψη, στην περίπτωση αυτή, είναι παράνομη όταν, είτε η νομοθετική εξουσιοδότηση επιβάλλει στην Διοίκηση, εφ’ όσον συντρέχουν ορισμένες αντικειμενικές προϋποθέσεις, την υποχρέωση για την έκδοση της κανονιστικής πράξης, και δη εντός ορισμένης προθεσμίας (όπως στην περίπτωση που ο ίδιος ο νόμος καθιερώνει αμέσως και ευθέως ένα δικαίωμα, καταλείπει, δε, απλώς στον εξουσιοδοτούμενο από αυτόν κανονιστικό νομοθέτη να θεσπίσει συμπληρωματικούς κανόνες, αναγκαίους για τη ρύθμιση τεχνικών λεπτομερειών ή των όρων άσκησης του δικαιώματος, χωρίς να επιτρέπει την μετάθεση του χρόνου έναρξης της ισχύος του δικαιώματος), είτε όταν η υποχρέωση της Διοίκησης να προβεί σε κανονιστική ρύθμιση προκύπτει ευθέως εκ του Συντάγματος. Στην περίπτωση αυτή η άσκηση της αρμοδιότητας προς κανονιστική ρύθμιση καθίσταται δέσμια, η παράλειψη, δε, της Διοίκησης να ασκήσει την κανονιστική αυτή αρμοδιότητα είναι αντίθετη προς τον νόμο (πρβλ. ΣτΕ 1544/2022, 1336-1339/2018 Ολομ., 4446/2015 Ολομ., 4003/2014 Ολομ., 3749/2013 Ολομ., 1849/2009 Ολομ., κ.α.). Εξάλλου, στην ως άνω περίπτωση, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της νομοθέτησης ή της παράλειψης νομοθέτησης που αντίκεινται σε υπέρτερης τυπικής ισχύος κανόνες δικαίου και της επελθούσας ζημίας (βλ. ΣτΕ 2576/2022, 2216/2020, 756/2019, 2544/2016 7μ.). Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η νομοθέτηση ή η παράλειψη νομοθέτησης είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη) και μπορεί αντικειμενικά, κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων και χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, ενόψει δε και των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης, να επιφέρει τη ζημία και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΣτΕ 2576/2022, 2216/2020, 756-57/2019). Εξάλλου, κατά το άρθρο 932 Α.Κ., παρέχεται στο δικαστήριο της ουσίας η ευχέρεια, αφού εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά που θέτουν υπόψη του οι διάδικοι να επιδικάσει, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για περιουσιακή ζημία, χρηματική ικανοποίηση και να καθορίσει το εύλογο ποσό αυτής, εάν κρίνει ότι επήλθε στον ζημιωθέντα ηθική βλάβη (πρβλ. ΣτΕ 1008/2023, 2576/2022, 877/2013 7μ. κ.ά.).

5. Επειδή, με τον Κανονισμό (ΕΚ) 1967/2006 (L 409) του Συμβουλίου θεσπίσθηκαν απαγορεύσεις και μέτρα ρυθμιστικά της αλιείας στη Μεσόγειο με σκοπό την προστασία και τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων και των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και την προώθηση της βιώσιμης εκμετάλλευσής τους, για την οποία, όπως αναφέρεται στο προοίμιο του Κανονισμού, η Κοινότητα εφαρμόζει πολιτική προληπτικής προσέγγισης. Μεταξύ άλλων, ο εν λόγω Κανονισμός, όπως ισχύει, διαλαμβάνει διατάξεις, με τις οποίες απαγορεύεται η χρήση συρόμενων αλιευτικών εργαλείων, όπως οι γρίποι που σύρονται από σκάφη (άρθρο 2), εντός ζώνης τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές ή εντός αποστάσεως μέχρι την ισοβαθή των πενήντα μέτρων, όταν το βάθος αυτό απαντά και σε απόσταση μικρότερη των τριών ναυτικών μιλίων (άρθρο 13) προβλέπεται δε, περαιτέρω, το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος των «ματιών» των εργαλείων αυτών [στο άρθρο 9, όπως ίσχυε αρχικά, και ήδη στο Παράρτημα ΙΧ-Μέρος Β του Κανονισμού (ΕΕ) 1241/2019 (L 198)], καθώς και απαγόρευση αλιείας πάνω από βυθούς με θαλάσσια βλάστηση, όπως ιδίως Ποσειδωνίες ή άλλα θαλάσσια φανερόγαμα (άρθρο 4). Παραλλήλως, όμως, παρέχεται στα Κράτη μέλη η δυνατότητα παροχής παρεκκλίσεως υπό προϋποθέσεις σε σχέση με τα προβλεπόμενα για το μέγεθος ματιού και την απόσταση από την ακτή όπου επιτρέπεται η αλιεία. Συγκεκριμένα, το άρθρο 9 παρ. 7 του Κανονισμού 1967/2006, όπως ίσχυε, προέβλεπε τη δυνατότητα παρέκκλισης από το ελάχιστο μέγεθος ματιού με την προϋπόθεση θέσπισης σχεδίου διαχείρισης, υπό τον όρο ότι ο συγκεκριμένος τύπος αλιείας είναι σε μεγάλο βαθμό επιλεκτικός, έχει αμελητέες επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και δεν ασκείται πάνω από λιβάδια Ποσειδωνίας. Ήδη δε στο Παράρτημα ΙΧ-Μέρος Β (σημείο 4) του Κανονισμού (ΕΕ) 1241/2019, που αντικατέστησε ως προς τις προδιαγραφές των ματιών το άρθρο 9, προβλέπεται ότι ισχύουσες παρεκκλίσεις εξακολουθούν να εφαρμόζονται. Εξάλλου, σε σχέση με την ελάχιστη απόσταση αλιείας από την ακτή, στο άρθρο 13 παρ. 5 του Κανονισμού 1967/2006 προβλέπεται επίσης δυνατότητα παρέκκλισης με την ίδια ως άνω προϋπόθεση θέσπισης σχεδίου διαχείρισης, εάν η παρέκκλιση αυτή δικαιολογείται από ιδιαίτερους γεωγραφικούς περιορισμούς, όπως το περιορισμένο μέγεθος της υφαλοκρηπίδας καθ’ όλο το μήκος των ακτών ενός κράτους μέλους ή η περιορισμένη έκταση των περιοχών όπου επιτρέπεται η χρήση διχτυών τράτας, εάν η αλιεία δεν έχει σημαντική επίπτωση στο θαλάσσιο περιβάλλον και αφορά περιορισμένο αριθμό σκαφών, και επίσης υπό τον όρο ότι οι τύποι αυτοί αλιείας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν με άλλο εργαλείο. Εξάλλου, το άρθρο 14 του Κανονισμού που προέβλεπε μεταβατικές παρεκκλίσεις σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην εθνική νομοθεσία που ίσχυε την 1.1.1994 ήδη καταργήθηκε με τον Κανονισμό (ΕΕ) 1241/2019. Σύμφωνα με το άρθρο 19 του Κανονισμού 1967/2006 μέχρι 31.12.2007 τα κράτη μέλη θεσπίζουν σχέδια διαχείρισης για την αλιεία που διεξάγεται, μεταξύ άλλων, με γρίπους που σύρονται από σκάφη εντός των χωρικών τους υδάτων, στη συνέχεια δε τα κράτη μέλη μπορούν να καταρτίζουν άλλα σχέδια διαχείρισης βάσει νέων σχετικών επιστημονικών πληροφοριών. Κατ’ εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων, το ελληνικό κράτος υπέβαλε σχέδιο διαχείρισης για τη θέσπιση παρέκκλισης σχετικά με το αλιευτικό εργαλείο γρίπος που σύρεται από σκάφος ή βιντζότρατα για αλιεία μαρίδας και γόπας, βάσει του οποίου, σε συνδυασμό και με την εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 2732/1999 (Α΄154), εκδόθηκε η 6719/146097/2016 απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 4348), όπως τροποποιήθηκε με την 4065/330700/2019 όμοιά της (Β΄6). Ακολούθως, εκδόθηκε ο Εκτελεστικός Κανονισμός (ΕΕ) 929/2017 (L 141) με τριετή ισχύ από 4.6.2017 έως 3.6.2020.

6. Επειδή, περαιτέρω, με το β.δ. 817/1966 «περί κανονισμού της διά τρατών αλιείας» (Α΄ 209), θεσπίσθηκαν περιορισμοί ως προς την θαλάσσια αλιεία με τράτες, στις οποίες περιλαμβάνεται και η βιντζότρατα (δηλαδή για γρίπο συρόμενο από σκάφος κατά την έννοια του ως άνω Κανονισμού, βλ. ΣτΕ 1675-6/2010). Στους περιορισμούς αυτούς περιλαμβάνεται η απαγόρευση της αλιείας από 01-06 έως 30-09 κάθε έτους σε όλη την επικράτεια και ειδικώς για την βιντζότρατα ορίζεται ότι «εν ουδεμιά περιπτώσει επιτρέπεται να απέχη πέραν των εβδομήκοντα (70) μέτρων από της ακτής». Το ίδιο β.δ. διαλαμβάνει τέλος ρυθμίσεις σχετικές με το ελάχιστο μέγεθος των «ματιών» των διχτυών, το οποίο ποικίλει αναλόγως του τμήματος των διχτυών. Περιορισμοί οι οποίοι συνίστανται είτε σε γενική απαγόρευση της αλιείας με τράτα ή με ορισμένα αλιευτικά εργαλεία σε συγκεκριμένες περιοχές, είτε σε καθορισμό για ορισμένες περιοχές χρονικής περιόδου αλιείας μικρότερης από την προβλεπόμενη στο ανωτέρω β.δ. 817/1966 έχουν επιβληθεί με το ίδιο αυτό διάταγμα καθώς και με προεδρικά διατάγματα εκδοθέντα μεταγενεστέρως και εξουσιοδότηση του άρθρου 10 του Αλιευτικού Κώδικα (ν.δ. 420/1970, Α΄ 27). Εξάλλου, με το άρθρο μόνο του π.δ. 553/1979 (Α΄ 174) απαγορεύθηκε η έκδοση νέων αδειών αλιείας για σκάφη που αλιεύουν με το αλιευτικό εργαλείο τράτα, ακολούθως δε με το π.δ. 669/1980 (Α΄174) επετράπη, σε περιοριστικώς προβλεπόμενες περιπτώσεις, η υπό προϋποθέσεις χορήγηση, κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου και εντός ανατρεπτικής προθεσμίας (μέχρι 31.12.1980), επαγγελματικής άδειας αλιείας με τράτα για νέα σκάφη προς αντικατάσταση παλαιών σκαφών, ήδη εφοδιασμένων με την εν λόγω επαγγελματική άδεια, άνευ αυξήσεως της δυναμικότητας του υφισταμένου αλιευτικού στόλου με τράτα.

7. Επειδή, όπως έχει κριθεί, από τις διατάξεις του ως άνω Κανονισμού 1967/2006 δεν αποκλείεται η έκδοση κανονιστικών πράξεων σε εθνικό επίπεδο βάσει εθνικών εξουσιοδοτικών διατάξεων, οι οποίες, είτε να μην αξιοποιούν τις προσφερόμενες από τις επιμέρους διατάξεις του Κανονισμού δυνατότητες παρέκκλισης από τις απαγορεύσεις που ο ίδιος θεσπίζει είτε να επιβάλλουν αυστηρότερους περιορισμούς στις ρυθμιζόμενες και από τον Κανονισμό δραστηριότητες, εφ’ όσον οι αυστηρότεροι αυτοί περιορισμοί αποσκοπούν στη δραστικότερη προστασία του περιβάλλοντος και συμβιβάζονται με το κοινοτικό δίκαιο (πρβλ. ΣτΕ 4049/2015, 3964/2015, 84/2009, 106/2011, ΔΕΚ απόφαση της 2ης Σεπτεμβρίου 2010, C-453/2008, σκ. 47 επ. και 58, πρβλ. ΣτΕ 1134/2004, ΔΕΚ απόφαση της 14ης Απριλίου 2005, C-6/03, Deponiezweckverband Eiterkopfe, ιδίως σκέψη 27, απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 2001, C-510/99, Xavier Tridon, ιδίως σκέψη 45 κ.ά.). Κατά μείζονα λόγο, από τις ίδιες διατάξεις προκύπτει ότι δεν είναι υποχρεωτική για το ελληνικό κράτος η θέσπιση κανονιστικής ρύθμισης που να θεσπίζει παρέκκλιση κατά τα προβλεπόμενα στις ως άνω διατάξεις του Κανονισμού (βλ. ΣτΕ 2133/2022).

8. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τις απόψεις της Διοίκησης και τα στοιχεία της δικογραφίας, προκύπτουν τα εξής: Κατά τα προβλεπόμενα στον Κανονισμό της Μεσογείου του Συμβουλίου [Καν (ΕΚ) 1967/2006] της 21ης Δεκεμβρίου 2006, με την υπ’ αριθ. 6719/146097/29.12.2016 Απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 4348), όπως τροποποιήθηκε με την υπ’ αριθ. 4065/330700/30.12.2020 (Β΄ 6) όμοιά της, θεσπίστηκε Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης για το αλιευτικό εργαλείο «γρίπος που σύρεται από σκάφος» ή «βιντζότρατα» (SB) για αλιεία μαρίδας (Spicara smaris) και γόπας (Boops boops) σε συγκεκριμένες περιοχές της ελληνικής επικράτειας, βάσει του οποίου επετράπη η λειτουργία της βιντζότρατας κατά παρέκκλιση σε σχέση με το ελάχιστο μέγεθος ματιού διχτυού και την απόσταση αλιείας από την ακτή. Η παρέκκλιση χορηγήθηκε με την έκδοση του Εκτελεστικού Κανονισμού (ΕΕ) 929/2017 της Επιτροπής της 31ης Μαΐου 2017 “για τη θέσπιση παρέκκλισης από τον Κανονισμό (ΕΚ) 1967/2006 του Συμβουλίου όσον αφορά την ελάχιστη απόσταση από την ακτή και το ελάχιστο βάθος θάλασσας που οφείλουν να τηρούν οι συρόμενοι από σκάφος γρίποι που αλιεύουν στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας”. Το σχέδιο εφαρμόστηκε για 3 έτη (Οκτώβριος 2017-Μάρτιος 2020) και η ισχύς του έληξε στις 31.3.2020. Μετά τη λήξη ισχύος του εν λόγω σχεδίου, οι ελληνικές αρχές με το υπ΄ αριθ. 269/13408/15.01.2021 έγγραφό τους υπέβαλαν επίσημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή νέα πρόταση σχεδίου διαχείρισης για το εν λόγω αλιευτικό εργαλείο. Το σχέδιο συνοδευόταν από επιστημονική τεκμηρίωση και κατάλογο σκαφών. Το νέο σχέδιο περιελάμβανε επιπλέον περιοριστικά διαχειριστικά μέτρα και δραστικό περιορισμό των αλιευτικών σκαφών που θα είχαν δικαίωμα αδειοδότησης (σχετικώς προσκομιζόμενο από το εναγόμενο με αριθ. Α.Π.269/13408/15.01.2021 σχέδιο απόφασης). Η πρόταση του ελληνικού σχεδίου διαχείρισης αξιολογήθηκε θετικά από την Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (STECF), της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο υπό στοιχεία Ares (2021) 4086622-23.06.2021 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Αλιείας (DG MARE), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διελάμβανε τα ακόλουθα (σε ελεύθερη απόδοση από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, όπως παρατίθενται στο από 07.03.2024 έγγραφο απόψεων της Διοίκησης προς το Δικαστήριο): “Η Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (STECF) αξιολόγησε το ελληνικό σχέδιο διαχείρισης για αυτό το εργαλείο τον Απρίλιο του 2021 (PLEN 21-01). Στην έκθεσή της, η STECF κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο διαχείρισης περιέχει τα στοιχεία που υποστηρίζουν το αίτημα για παρεκκλίσεις όσον αφορά την ελάχιστη απόσταση από την ακτή και το μέγεθος των ματιών. Προκειμένου να επιτραπεί η έγκαιρη έγκριση του απαραίτητου εκτελεστικού κανονισμού, χωρίς ωστόσο να προδικάζεται η τελική θέση της Επιτροπής σχετικά με αυτό το θέμα, θα σας συμβούλευα να ολοκληρώσετε το συντομότερο δυνατό την εσωτερική εθνική διαδικασία για την έγκριση του εθνικού σχεδίου διαχείρισης σκαφών γρίπων που σύρονται από το σκάφος, σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση, σχέδιο της οποίας έχει διαβιβαστεί μαζί με το αίτημά σας για ανανέωση της παρέκκλισης τον Ιανουάριο του 2021….”. Στη συνέχεια το Σωματείο με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΑΛΙΕΩΝ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ» και ο Πρόεδρος του εν λόγω Σωματείου, (ο ενάγων) υπέβαλαν την από 16.09.2021 αίτηση-υπόμνημα προς τους Υπουργό και Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την έκδοση της κατά τα ανωτέρω απαιτούμενης υπουργικής απόφασης κανονιστικού περιεχομένου σχετικά με την έγκριση και υιοθέτηση του Εθνικού Διαχειριστικού Σχεδίου ετών 2021-2024 που αφορά σε «γρίπους που σύρονται από σκάφη» ή «τράτες» ή «βιντζότρατες», σύμφωνα με το άρθρο 19 του Κανονισμού ΕΚ 1967/2006, άλλως για την αιτιολογημένη απάντηση επί του σχετικού αιτήματος σε περίπτωση απόρριψής του (σχετικώς προσκομιζόμενη από το εναγόμενο η αίτηση-υπόμνημα, υπ’ αριθ. 4). Υπέβαλαν δε, και την από 29.09.2021 αναφορά άδικης πράξης ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, δια του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών λόγω της μη ολοκλήρωσης της διαδικασίας ενώπιον της Ε.Ε. για το διαχειριστικό σχέδιο της βιντζότρατας. Έπειτα, οι ελληνικές αρχές, απέστειλαν προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το υπ’ αριθ. 5123/367070/17-12-2021 έγγραφο, με το οποίο ενημέρωσαν ότι αποφασίσθηκε η Ελλάδα να μην προχωρήσει στη θέσπιση σχεδίου διαχείρισης για το αλιευτικό εργαλείο «γρίπος που σύρεται από σκάφος» ή «βιντζότρατα» (SB) για αλιεία μαρίδας (Spicara smaris) και γόπας (Boops boops) σε συγκεκριμένες περιοχές της ελληνικής επικράτειας και, συνεπώς, στην μη έκδοση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης (σχετικώς προσκομιζόμενο από το εναγόμενο το αριθ. 5123/367070/2021 έγγραφο). Δεσμεύθηκαν δε έναντι των αρμοδίων Ευρωπαϊκών Οργάνων ότι προκειμένου να τηρηθούν τα προβλεπόμενα στον Καν(ΕΚ) 1967/2006, θα προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την κατάργηση του εργαλείου με σχετική νομοθετική ρύθμιση και τη διαγραφή του συνόλου των εργαλείων με κωδικό (SB) από το Ελληνικό Αλιευτικό Μητρώο (ΕΑΜ), ενημερώνοντας σχετικά την Επιτροπή για τις ενέργειες που θα υλοποιηθούν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με το υπό στοιχεία Ares(2022) 2117519/23.03.2022 έγγραφο, μεταξύ άλλων (σε ελεύθερη απόδοση από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, όπως παρατίθεται στο από 07.03.2024 έγγραφο της Διοίκησης προς το Δικαστήριο): “….σημειώνει τη δήλωση της Ελλάδας ότι θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την κατάργηση των αλιευτικών εργαλείων γρίπων που σύρονται από σκάφη, μέσω εθνικής νομοθετικής πράξης, καθώς και για την διαγραφή αυτών των αλιευτικών εργαλείων, στο σύνολό τους, από το μητρώο του αλιευτικού στόλου. Επιπλέον, υπενθυμίζει την υποχρέωση της Ελλάδας να συμμορφώνεται με τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 1967/2006 σχετικά με τους γρίπους που σύρονται από σκάφη, ιδιαίτερα την απαγόρευση αλιείας πάνω από θαλάσσια λιβάδια, ιδίως από Posidonia oceanica ή άλλα θαλάσσια φανερόγαμα και καλεί τη χώρα να ενημερώσει, το συντομότερο δυνατόν, την Επιτροπή για τα απαραίτητα διορθωτικά μέτρα που ελήφθησαν, ώστε να διασφαλιστεί ότι, ελλείψει σχεδίου διαχείρισης και παρέκκλισης, οι γρίποι που σύρονται από σκάφη δεν θα λειτουργήσουν, έως ότου διαγραφούν όλοι από το μητρώο του στόλου”. Με τα από 09.07.2021, 16.12.2021 και 24.02.2022 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, (σχετικώς προσκομιζόμενα από το εναγόμενο τα ως άνω μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπ’ αριθ. 8, 9 και 10) κοινοποιήθηκε στο ως άνω σωματείο απόσπασμα της έκθεσης STECF PLEN 21-01, σχετικά με την αξιολόγηση της βιντζότρατας, τα υπ’ αρ. 3082/Α/3010/27 Απριλίου 2017, 20616/28 Απριλίου 2017 και 185/47369/2 Μαΐου 2017 έγγραφα, με τα οποία κοινοποιήθηκαν στη Γενική Διεύθυνση Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τα αποτελέσματα της από 27.04.2017 Συνεδρίασης του Κολλεγίου Επιτρόπων και το υπ’ αρ. 5123/367070/17.12.2021 έγγραφο προς την ΕΕ για την μη έκδοση απόφασης θέσπισης σχεδίου διαχείρισης, αντίστοιχα, κατόπιν σχετικών αιτημάτων. Επίσης, το προαναφερθέν Σωματείο και ο Πρόεδρος αυτού (ο ενάγων) άσκησαν αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ζήτησαν την ακύρωση της παράλειψης απάντησης, άλλως της σιωπηρής απόρριψης της από 16.09.2021 αίτησης προς τους Υπουργό και Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την έκδοση της κανονιστικής υπουργικής απόφασης θέσπισης εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης ετών 2021-2024 που αφορά σε «γρίπους που σύρονται από σκάφη» ή «τράτες» ή «βιντζότρατες». Ήδη, το Συμβούλιο της Επικρατείας με την με αριθμό 2133/2022 απόφασή του (Τμήμα Ε΄), η οποία δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2022, επί της ανωτέρω αίτησης ακύρωσης έκρινε ότι: “12. […] Επειδή, από τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι η Διοίκηση δεν είναι υποχρεωμένη να αιτηθεί προς τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης την προβλεπόμενη στον Κανονισμό παρέκκλιση, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης, περαιτέρω δε, σε περίπτωση που προβεί σε μία τέτοια ενέργεια, δεν υποχρεούται πάντως να εκδώσει την υπουργική απόφαση που απαιτείται για την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας. Συνεπώς, δεν υφίσταται υποχρέωση της Διοικήσεως ούτε παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας αυτής να ασκήσει τη σχετική κανονιστική της αρμοδιότητα. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 1 και του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος, τις ιδιαίτερες συνθήκες που διέπουν την υπόθεση, όπως αναλυτικά εκτέθηκαν στο ιστορικό, καθώς και τις σοβαρότατες επιπτώσεις των ενεργειών της Διοίκησης στην επαγγελματική δραστηριότητα των αιτούντων που υφίστανται συνέπειες από τη διαμόρφωση ενός καθεστώτος αβεβαιότητας και ανασφάλειας, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η Διοίκηση οφείλει να ρυθμίσει την επαγγελματική δραστηριότητα των κατόχων της άδειας αλιείας με βιντζότρατα, κατά μείζονα, δε, λόγο εφόσον το εν λόγω εργαλείο δεν έχει διαγραφεί από το Εθνικό Αλιευτικό Μητρώο. Ειδικότερα, η Διοίκηση οφείλει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα που αφενός μεν θα εξασφαλίζουν ότι η εν λόγω δραστηριότητα δεν θα ασκείται άνευ εγκεκριμένου διαχειριστικού σχεδίου, όπως αναφέρεται και στο προαναφερθέν από 23.3.2022 έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τις ελληνικές αρχές, αφετέρου δε θα ρυθμίζουν την κατάσταση των αδειούχων αλιείας με το εργαλείο αυτό, ενδεχομένως με τρόπους που και στο παρελθόν είχαν επιλεγεί [όπως με παροχή επιδοτήσεων-ενισχύσεων ή με χορήγηση άλλων αδειών ή αντισταθμισμάτων, βλ. 145/296596/2020 απόφαση Υπουργών Οικονομικών-Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 4680) και 2240/31541/2013 απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄613), που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν]. Με αυτά τα δεδομένα, εν προκειμένω, πράγματι, συντρέχει παράνομη παράλειψη της Διοίκησης να ρυθμίσει την εν λόγω επαγγελματική δραστηριότητα και συγκεκριμένα την κατάσταση των αλιέων που διαθέτουν άδεια αλιείας με βιντζότρατα, κατά τα προαναφερθέντα. Συνεπώς, κατά το μέρος τούτο πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και ν’ απορριφθεί κατά τα λοιπά, δηλαδή κατά το μέρος που αφορά τη μη έγκριση και υιοθέτηση εθνικού διαχειριστικού σχεδίου των ετών 2021-2024, κατά τα προεκτεθέντα. 13. […] κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η παράλειψη της Διοίκησης να ρυθμίσει την κατάσταση των αδειούχων αλιείας με βιντζότρατα.”.

9. Επειδή, ο ενάγων είναι πλοιοκτήτης σε ποσοστό 100% του επαγγελματικού αλιευτικού σκάφους – βιντζότρατας υπό ελληνική σημαία «…………» νηολογίου …………..με αύξοντα αριθμό ………….., το οποίο διαθέτει την υπ’ αριθμ. 824 Άδεια Αλιευτικού Σκάφους Επαγγελματικής Αλιείας με Αριθμό Μητρώου Αλιευτικού Σκάφους (Α.Μ.Α.Σ.): …………………… και Αριθμό Μητρώου Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (Α.Μ.Υ.Ε.Ν.): …………………… (σχετικώς προσκομιζόμενη η υπ’ αριθ. ……………. Άδεια, σχετ. B). Με την κρινόμενη αγωγή, η οποία επιδόθηκε με επιμέλειά του στο εναγόμενο στις 04.11.2021 (βλ. σχετ. ……………… έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ………………..) και τα από 12.03.2024 και 19.03.2024 υπομνήματα, ο ενάγων υποστηρίζει ότι συντρέχει παράνομη παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, διότι το εναγόμενο ήταν υποχρεωμένο αφενός μεν να προβεί στην ολοκλήρωση της διαδικασίας υιοθέτησης του Διαχειριστικού Σχεδίου 2021-2024 για τη βιντζότρατα με την έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 19 του Κανονισμού ΕΚ 1967/2006, αφετέρου δε να ρυθμίσει εν γένει την αλιεία με Βιντζότρατα. Πρόκειται, δε, κατά τον ενάγοντα, για άσκηση της αρμοδιότητας κατά τρόπο που έχει ως αποτέλεσμα την οικονομική και επαγγελματική καταστροφή των αλιέων με τη χρήση Βιντζότρατας, οι οποίοι ως εκ της φύσεως του εργαλείου αλιεύουν αποκλειστικά πλησίον της ακτής και ανέμεναν ότι θα μπορούσαν να εργαστούν από την 1η Οκτωβρίου 2021, καθ’ όσον το εν λόγω σχέδιο είχε λάβει την προέγκριση της αρμόδιας Επιστημονικής, Τεχνικής και Οικονομικής Επιτροπής Αλιείας (STECF) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Απρίλιο του 2021 κατά τα εκτιθέμενα ανωτέρω. Εξάλλου, το σχέδιο αυτό αποτελεί, κατά τα προβαλλόμενα, τη συνέχιση προηγούμενου εφαρμοσμένου σχεδίου, που μετά από ενδελεχείς διαδικασίες του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) και του Ινστιτούτου Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝΑΛΕ), είχε εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εν συνεχεία αποδέχθηκε και εφάρμοσε το Κράτος. Συναφώς, προβάλλεται ότι διακυβεύεται η επαγγελματική δραστηριοποίηση των αλιέων που χρησιμοποιούν το επίμαχο εργαλείο και αποτελεί το μόνο μέσο βιοπορισμού τους και υφίστανται ανεπανόρθωτη βλάβη. Επιπροσθέτως, ο ενάγων προβάλλει ότι το εναγόμενο μη ολοκληρώνοντας τη σχετική διαδικασία και αφήνοντας αρρύθμιστη την εν λόγω επαγγελματική δραστηριότητα οδηγεί τους αλιείς που διαθέτουν το εν λόγω εργαλείο σε μία πρωτοφανή ομηρία, καθώς δεν προβαίνει ούτε στην ανάκληση της αλιευτικής τους άδειας, καταβάλλοντας σχετική αποζημίωση, ούτε στη θέσπιση νέου σχεδίου. Περαιτέρω, υποστηρίζει ότι με την με αριθμό 145/296596/23.10.2020 (ΦΕΚ Β΄4680) Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία χορηγήθηκε χρηματική ενίσχυση ύψους 25.000 ευρώ, προκειμένου ο ιδιοκτήτης κάθε βιντζότρατας να αιτηθεί τη διαγραφή της άδειας του από τα σχετικά μητρώα, οδηγεί κατ΄ ουσία στην κατάργηση των αδειών βιντζότρατας χωρίς ανάλογη αποζημίωση, παρέχοντας μόνο κίνητρο οικειοθελούς αποχώρησης. Ως εκ τούτου ο ενάγων προβάλλει ότι έχει υποστεί μέγιστη ψυχική ταλαιπωρία, ενώ η οικονομική καταστροφή του είναι εξαιρετικά μεγάλη και δύσκολο να αποκατασταθεί, συνέπειες που κατά τα προβαλλόμενα συνιστούν την ηθική του βλάβη σε συνδυασμό με την προσβολή της προσωπικότητας του. Υποστηρίζει ότι η ηθική του βλάβη πρέπει να προσδιοριστεί μεταξύ άλλων με βάση “τη χρηματική ενίσχυση ύψους 25.000 ευρώ, που προβλέφθηκε με την 145/296596/23-10-2020 (ΦΕΚ Β΄ 4680) Κοινή Υπουργική Απόφαση, προκειμένου ο κάθε ιδιοκτήτης άδειας βιντζότρατας να αιτηθεί τη διαγραφή της άδειας του από τα σχετικά μητρώα, η οποία έχει ήδη εκτιμηθεί ως ελάχιστο ποσό για την οικειοθελή και όχι αναγκαστική όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μου, αποστέρηση του εργαλείου της βιντζότρατας, την απώλεια του περσινού και φετινού εισοδήματος μου που για μια μέση περίοδο λειτουργίας της βιντζότρατας, ήτοι από την 1/10 μέχρι και 31/3 εκάστου έτους, κυμαίνονταν από τις 20.000 ευρώ μέχρι και 150.000 ευρώ ετησίως, ανάλογα με το θαλάσσιο πεδίο λειτουργίας της κάθε βιντζότρατας (καλάδες), καθώς αυτό εξαρτάται από διάφορους περιβαλλοντολογικούς παράγοντες, την απώλεια μελλοντικών εισοδημάτων μου, καθώς η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του εναγόμενου δεν επιτρέπει την παραμικρή αισιοδοξία ότι θα μου επιτρέψει, εφεξής τη λειτουργία του, το γεγονός ότι η διατήρηση της βιντζότρατας μου επιτρέπει να συντηρώ εκτός της δικής μου οικογένειας και μισθωτούς υπαλλήλους, το γεγονός ότι η παρουσία της βιντζότρατας, με την διαρκή αποστολή δορυφορικού σήματος λειτουργίας (μέσω του VMS που διαθέτει εκ του νόμου), ειδικά σε παραμεθόριες περιοχές, συνιστά και σημαντικό εθνικό παράγοντα, που επιβεβαιώνει την εθνική κυριαρχία και η μη συνέχιση της λειτουργίας της μάλλον οδηγεί στην πρόκληση και εθνικών κινδύνων δεδομένης και το γεγονός ότι δεν μπορώ να εργαστώ εύκολα σε άλλο αντικείμενο, λόγω του ότι έχω από καιρό τη συγκεκριμένη επαγγελματική ενασχόληση”. Για τους λόγους αυτούς, ο ενάγων ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 80.000,00 ευρώ, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. σε συνδυασμό με το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα, κατ’ επίκληση μεταξύ άλλων του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη που ισχυρίζεται ότι υπέστη κατά τα προαναφερόμενα.

10. Επειδή, εξάλλου, το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 1842/222290/07.03.2024 έκθεση απόψεών του (Γ.Π. 14890/08.03.2024) και το από 19.03.2024 κατατεθέν υπόμνημά του ζητά την απόρριψη της κρινόμενης αγωγής. Προβάλλει κατ΄ αρχάς ότι δεν έχει υποχρέωση, απορρέουσα από τον Κανονισμό της ΕΕ ή άλλη διάταξη του εθνικού ή ενωσιακού Δικαίου, να προβεί σε έκδοση κανονιστικής πράξης θέσπισης Διαχειριστικού Σχεδίου για τα έτη 2021-2024 και επομένως δεν στοιχειοθετείται παράνομη παράλειψή του. Προβάλλει κατ΄ αρχάς ότι δεν έχει υποχρέωση, απορρέουσα από τον Κανονισμό της ΕΕ ή άλλη διάταξη του εθνικού ή ενωσιακού Δικαίου, να προβεί σε έκδοση κανονιστικής πράξης θέσπισης Διαχειριστικού Σχεδίου για τα έτη 2021-2024 και επομένως δεν στοιχειοθετείται παράνομη πράξη ή παράλειψη του. Περαιτέρω, το εναγόμενο υποστηρίζει ότι ο ενάγων δεν στερείται τη χρήση του εργαλείου της βιντζότρατας σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από την ενωσιακή νομοθεσία, ούτε αποστερείται την επιχειρηματική του δραστηριότητα, καθώς παραμένει ιδιοκτήτης αλιευτικού σκάφους, το οποίο δύνανται να εκμεταλλεύεται σύμφωνα με τα επιτρεπόμενα από την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία αλιευτικά εργαλεία. Επίσης, το εναγόμενο υπολαμβάνει το αιτούμενο από τον ενάγοντα ποσό ως υπέρογκο και θεωρεί ότι προκύπτει κατόπιν αυθαίρετης άθροισης διάφορων ποσών, τα οποία προσιδιάζουν σε κονδύλια αποζημίωσης και όχι χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Επιπροσθέτως, το εναγόμενο με την έκθεση απόψεών του προβάλλει ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του ενάγοντος κατά ποσοστό 99%, καθώς γνώριζε ότι με την έκδοση του ως άνω Κανονισμού, οι συνθήκες λειτουργίας του επίδικου αλιευτικού εργαλείου θα ήταν δύσκολες και ότι το εργαλείο θα έπρεπε να λειτουργεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Κανονισμού. Τέλος, το εναγόμενο προβάλλει ότι με την αριθ. 1627/393923/21-12-2023 Κοινή Υπουργική Απόφαση (Β΄ 7412) χορηγήθηκε ενίσχυση ύψους 25.000 ευρώ για την απόσυρση του επίδικου αλιευτικού εργαλείου, ενώ με την υπ’ αριθ. 3406/368489/30-11-2023 Απόφαση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 6854), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 51 του ν.5035/2023 (Α΄ 76), ορίστηκε το ύψος της συνολικής πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας σε χωρητικότητα (GT) και ισχύ κινητήρων πρόωσης (kW), η οποία μπορεί να διατεθεί σε δυνητικούς δικαιούχους για κάθε μία από τις κατηγορίες σκαφών των περ. α και β της παρ. 1 του άρθρου 51 του Ν.5035/2023 και ορίστηκαν οι όροι, οι προϋποθέσεις, τα κριτήρια μοριοδότησης, η διαδικασία υποβολής και υλοποίησης αιτημάτων που θα υποβληθούν. Ειδικότερα, προβλέφθηκαν ευνοϊκές διατάξεις για πλοιοκτήτες αλιευτικών σκαφών που φέρουν το εργαλείο βιντζότρατα, υπό τον όρο ότι εφόσον το αίτημα τους εγκριθεί, καθίσταται υποχρεωτική η οριστική διαγραφή του εργαλείου από την άδεια αλιείας του σκάφους και περιλήφθηκε η μοριοδότηση των σκαφών που φέρουν το εργαλείο αυτό με τον μέγιστο αριθμό μορίων (20 μόρια) υπό τον όρο διαγραφής του εργαλείου από την άδεια του σκάφους.

11. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που προεκτέθηκαν και ερμηνεύθηκαν, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας ειδικότερα υπόψη ότι, όπως κρίθηκε με την 2133/2022 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αν και δεν υφίσταται παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας του εναγόμενου να ασκήσει κανονιστική αρμοδιότητα σχετικά με την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό (ΕΚ) 1967/2006 του Συμβουλίου παρέκκλιση, ωστόσο, το εναγόμενο οφείλει να ρυθμίσει, με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, την επαγγελματική δραστηριότητα των κατόχων άδειας αλιείας με βιντζότρατα, εφόσον μάλιστα το εν λόγω εργαλείο δεν έχει διαγραφεί από το Εθνικό Αλιευτικό Μητρώο, κρίνει ότι συντρέχει εν προκειμένω, παράνομη παράλειψη του εναγόμενου να ρυθμίσει την κατάσταση των αλιέων που διαθέτουν άδεια αλιείας με βιντζότρατα, μεταξύ των οποίων, κατά τα μη αμφισβητούμενα από το Ελληνικό Δημόσιο, ο ενάγων κατ’ αποδοχή ως βάσιμου του σχετικού ισχυρισμού του. Ακολούθως, το Δικαστήριο, δεδομένου ότι ο ενάγων από την ως άνω παράνομη παράλειψη του εναγόμενου και την ως εκ τούτου διαμόρφωση καθεστώτος αβεβαιότητας και ανασφάλειας όσον αφορά στην επαγγελματική του αυτή δραστηριότητα υφίσταται δυσμενείς συνέπειες, κρίνει ότι αυτός έχει υποστεί ηθική βλάβη, η οποία τελεί σε πρόσφορο αιτιώδη σύνδεσμο με την προαναφερόμενη παρανομία. Προς τούτο και δεδομένου ότι, σύμφωνα με την έκθεση απόψεων της Διοίκησης, τα κατ’ εκτίμηση εισοδήματα του ενάγοντος από τα κύρια στοχευόμενα είδη (μαρίδα και γόπα) για τα έτη 2017 έως και 2020 ανέρχονται σε ………….. ευρώ, πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλει ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης στον ενάγοντα το ποσό των ………….. ευρώ. Το ποσό αυτό πρέπει να καταβληθεί στον ενάγοντα νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής (04.11.2021) έως την εξόφληση, με επιτόκιο υπολογιζόμενο σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 45 παρ.1 του ν.4607/2019. Περαιτέρω, απορριπτέος ως αβάσιμος είναι ο προβαλλόμενος με την έκθεση των απόψεων της Διοίκησης ισχυρισμός του εναγόμενου περί συντρέχοντος πταίσματος του ενάγοντος, επειδή αυτός γνώριζε ήδη από τον Ιούνιο του έτους 2020 την λήξης ισχύος της παρέκκλισης που ίσχυε τα έτη 2017-2020. Και τούτο διότι συντρέχει εν προκειμένω παράνομη παράλειψη του εναγόμενου ρύθμισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων του ενάγοντος και όχι παράνομη παράλειψη του εναγόμενου να ασκήσει κανονιστική αρμοδιότητα σχετικά με την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό 1967/2006 παρέκκλιση. Τέλος, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός του εναγόμενου, με τον οποίο προβάλλεται ότι δεν συντρέχει παρανομία, καθώς, κατόπιν της προαναφερόμενης δικαστικής απόφασης, θεσπίστηκαν ευνοϊκές διατάξεις για πλοιοκτήτες αλιευτικών σκαφών που φέρουν το εργαλείο βιτζόστρατα. Και τούτο διότι, ανεξαρτήτως της ισχύος ή μη των μέτρων αυτών κατά το χρόνο συζήτησης της κρινόμενης αγωγής (ΣτΕ 579/2020 σκ.6), το εναγόμενο δεν επικαλείται και δεν αποδεικνύει ότι τα μέτρα αυτά καταλαμβάνουν και είναι εφαρμοστέα στον ενάγοντα.

12. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000) ευρώ, νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο σκεπτικό και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ του ενάγοντος και του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου, λόγω της μερικής νίκης και ήττας αυτών (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. γ΄ του Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Αναγνωρίζει την υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλει, νομιμοτόκως, από 04.11.2021 έως την εξόφληση, με το προβλεπόμενο στο άρθρο 45 παρ. 1 του ν. 4607/2019 επιτόκιο, στον ενάγοντα ……………….) το ποσό ……………) ευρώ.

Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ του ενάγοντος και του Ελληνικού Δημοσίου.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Αθήνα στις 19-06-2024 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά τη δημόσια συνεδρίαση της 18-7-2024.